DUMADINE KEDHUNG PENGILON

Kacarita yen mulane Kedhung Pengilon kuwi critane diwiwiti saka critane Abu Nawa yaiku ratu jin ing alas Roban. Ing sawijining dina ana nonoman lanang liwat ing tengah alas Roban. Bocah kuwi jenenge Den Bagus Jaka sing asale saka Mataram. Dheweke ninggalake Mataram pancen arep ngawula marang sing jenenge Abu Nawa. Ing tengah alas Roban, dheweke diadhang dening ratu jin alas Roban yaiku Abu Nawa.
“He…… bocah arep menyang ngendi awakmu kok wani-wanine ngliwati panggonanku iki dhewekan?”, pitakone Abu Nawa marang nonoman sing lagi liwat mau.


“Aku niat liwat alas kene, aku arep ngawula marang sing nduwe alas kene. Apa sampeyan sing jenenge Abu Nawa sing nduweni alas iki?”, Den Bagus Jaka mangsuli.
Suwe entuke Den Bagus Jaka ngawula marang Abu Nawa, dheweke kerep weruh nonoman wadon ayu banget sing jenenge Sri Pandan Weleri sing manggone ing Tamansari. Mandeng ayune Sri Pandan, Den Bagus Jaka saya kesengsem, saya suwe rasane dadi tresna.
Abu Nawa ngerteni yen Den Bagus Jaka nduweni rasa tresna marang Sri Pandan. Abu Nawa nyepaki Den Bagus Jaka.

“Yen kowe tresna marang Sri Pandan cepet ndang kok lamar, kuwi yen kowe bisa ……He……He…..!” Abu Nawa sajak ngece amarga Sri Pandan kuwi angel banget darahi.
Dheweke wae wis nyoba ora kaping-kaping nanging tetep katolak.Abu Nawa ngongkon ngono karepe supaya Den Bagus Jaka mengkone ngerti dhewe yen ora gampang bisa nduweni Sri Pandan. Den Bagus Jaka nyanggupi kekarepane Abu Nawa.
“Iyo, aku bakal maju nganti Sri Pandan bisa dadi duwekku.”

Esuk-esuk Den Bagus Jaka menyang Tamansari arep melu sayembara kanggo nduweni Sri Pandan. Jejaka-jejaka wes padha kumpul ing taman kang akeh tanduran kembang. Sri Pandan betah banget yen lagi jejagongan ing taman nyawang kembang-kembange.
Sayembara arep diwiwiti, Sri Pandan teka ing ngarepe jejaka-jejaka sing padha karep nduweni dheweke.

“Sapa-sapa sing bisa methik kembang ing tamanku iki, lha kuwi wonge sing bakal dadi duwekku aku,” Welinge Sri Pandan sadurunge sayembara diwiwiti.
Sayembara wis diwiwiti, wis ana jejaka pirang-pirang sing maju nanging padha ora bisa methik kembange. Kabeh padha mundur amarga tangane padha getihen ketuncep ri ing gagange kembang.

Kabeh wis padha nyoba, Den Bagus Jaka dadi sing paling pungkasan.. Dheweke maju lan ora dinyana tangane bisa methik kembang ing taman k uwi kanthi gampang banget. Tangane isih wutuh ora getihen kamangka ri ing gagange kembang akeh lan landhep banget.
Den Bagus Jaka bungah banget akhire bisa nduweni Sri Pandan sing ditresnani. Wong loro banjur rayuan. Kabeh sing melu sayembara padha bubar amarga kuciwa ora bisa nduweni Sri Pandan.
Abu Nawa ngenteni ing alas Roban. Dheweke penasaran kepriye kasile Den Bagus Jaka melu sayembara.

“Bocah kae kok ora teka-teka. Kasile kepriye ya? Ana alangan apa ya?”
Amarga saking penasarane, dheweke banjur njupuk kaca pengilon.. Disawang saka kacane, Den Bagus Jaka lagi rayuan karo Sri Pandan. Dheweke ora nrima amarga Den Bagus Jaka bisa kasil nduweni Sri Pandan. Karepe supaya bali kasil kuciwa kaya dheweke biyen sing ora bisa nduweni Sri Pandan.

Abu Nawa marani ing Tamansari. Tekan kana dheweke sansaya panas weruh Den Bagus Jaka sing lagi rayuan karo Sri Pandan. Abu Nawa banjur ngajar Den Bagus Jaka nanging tujune ana wong sing mbelani yaiku Pangeran Sambong sing tunggal guru karo Abu Nawa. Den Bagus Jaka digawa mlayu karo Pangeran Sambong banjur diwenehi gaman keris jenenge keris Jalak Plengkang Kurungan.
Den Bagus Jaka ketemu maneh karo Abu Nawa. Wong loro tarung nanging Den Bagus Jaka ora ana kalahe banjur dijenengake Deng Bagus Banteng. Amarga Abu Nawa wedi karo kerise Den Bagus Jaka, dheweke banjur njaluk pitulungan marang wong China sing jenenge Mbah Brontok. Mbah Brontok adhep-adhepan karo Den Bagus Jaka. Wong loro tarung, amarga padha sektine wong loro mati samoyo.

Krungu Den Bagus Jaka mati amarga tarung karo wong kongkonane Abu Nawa, Pangeran Sambong ngudak-udak Abu Nawa sacandhake. Abu Nawa mlayu tekan desa Pakuncen. Dheweke kesel banjur ngaso ing pinggir kedhung. Awake ngringet lan pliket banget, banjur dheweke nyemplung arep adus ing kedhung. Klambine diselehake neng pinggir kedhung.
Pangeran Sambong anggone ngoyak wis tekan Pakuncen. Tekan pinggir kedhung, dheweke weruh klambine Abu Nawa nanging Abu Nawa wis ora katon maneh awake ambles banjur ilang. Klambine disabda dadi mesjid Pakuncen karo Pangeran Sambong.

Pangeran Sambong penasaran kenapa Abu Nawa kok bisa ambles ing kedhung. Dheweke njajal mbuwang kerise neng kedhung nanging ya padha ilange karo Abu Nawa. Saka kedadean kuwi kedhunge banjur dijenengake kedhung pengilon karo Pangeran Sambong amarga ngilangake sapa bae sing nyemplung ing kedhung kuwi.