-->

Ads 720 x 90

Cerita Bahasa Jawa: KENANGA NGEMBANG MELATHI

Dening : Yonin Ahmad



Gembor-gembore suwara orkes padha muni kanti obahe tangan-tangan pemain sing nglakokake. Suwarane mblebegi wong-wong ning sekitare, iku nalika ning nggone Pak Mat lagi nyunatake anakke sing nomer telu kanti nanggap orkes dangdut campursari. Saiki wis jam sepuluh bengi, isih katon Juliati lagi linggih ngenteni gilirane nyanyi. Biduan sing siji iki pancen dienten-enteni metune karo para penonton. Ora mung saka rupane sing ayu tur manis, lan body awake sing mbahenol, nanging suwarane uga mak nyus dirungoke. Rambute sing ireng sing senengane diurai kuwi nambahi manise, ditambah awake sing putih lan mulus iku nggawe ngiler wong lanang-lanang sing padha nonton.



“Sekarang kita tampilkan artis kita dari Pati, Julia Amara….!” omonge MC-ne.

“Yang akan membawakan lagu yang berjudul Kenangan !”

Juliati sing luwih dikenal kanti jeneng Julia Amara iku maju ning tengah panggung.

“Penonton masih semangat ?”takone Juliati Karo penonton.

“Semangat…!” jawabe pononten bebarengan.

“Yiak, sekarang saya akan menghibur penonton semuanya dengan menyanyikan sebuah lagu yang berjudul Kenangan !”

“Ayo digoyang…!”

Musike wis ditabuh, Juliati uga mulai nanyi karo goyang ning ngarepe para penonton sing lagi jejogedan. Wis biasa banget nek ning ngarep panggung kuwi kebak lanang-lanangan sing padha mendem sinambi jogedan. Desek-sesekan, jorog-jorogan, ora kaget nek biasane ana gelut.

“Kenangan yak tak dapat kulupa walau sampai akhir hidupku, kenangan didalam hidupku mempunyai arti tersendiri…, kenangan…., kenangan…., kenangan…!” suwara lembute Julia nggawe para penontone krasa padha mabur.

“Ayo di goyang syik!”

“Goyang terus…yo!”

Goyangane Julia kaya-kaya ngehipnotis penonton supaya melu njoged. Wong-wong ning ngarepe sing sentik-sentik setengah sadar karo melek-merem sempoyongan uga melu njoged. Saka mburinan katon ibune Juliati lagi lungguh sendhakep, linggih jigrang karo iliran. Dandanae Winarti, ibune Juliati mau menor-menor kaya iwak lohan jarene tetembangan jawa. Wonge wis tuwa nanging dandanane isih kaya prawan ora payu. Kayake wong sing seneng diundang Vina iku lagi nunggu pelanggan sing wis dijanjeni.

“Wah, duwitku kok ora teka-teka ki ning ngendi?” gremenge Vina.

“Si Danar wis ora nepati janji ki, telat!”

“Asem ik, nek ngene syarate aku tekor ki!”

Kaya biasane, ana-ana wae penonton sing hobine nyaweri para biduan. Seketewu, satusewu metu saka tangane sing nyawer. Tamtu wae biduane ora nolak, lha wong biduane ya golek duwit. Biasane wong kuwi nduwe tujuan liya, yaiku golek daging mentah. Biduan sing wis dikapling mau diajak metu kon mbaturi turu diwenehi sangu. Semono uga wengi iku, wong lanang sing mau nyawer Juliati ning mburi nemoni Julaiati arep dijak ning hotel.

“Ayo Julia?” omonge wong mau.

“Ayo lahapa mas?” jawabe Juliati bingung.

“Ya, biasa ta aku diresiki!”

“Asem ik, Nar jebul kowe wis ning ngarep ta?” pitekone Vina.

“Ya, iku lho mase dibaturi!” tambahe ibuke.

“Engko lak ngerti dhewe ta, kuwi bos lho ndhuk!”

Juliati bocah cilik sing isih pitulas taun iku ora mudheng apa-apa angger melu wae karo om mau sing kanyata jenenge Widanarto. Juliati durung ngerti apa-apa. Dhewekke ora kaya biduan sing dikira Danar, dadi ora mudheng apa sing di karepake juragan ukir iku.

Nganti akhire mobil sing ditumpaki Juliati iku mandheg ning ngarepe Hotel Bidadari. Awale mung dijak mangan, nganti jam setengah rolas biduan sing manis kuwi akhire dijak mlebu kamar. Nanging nganti semono Juliati isih during mudheng apa sing bakal dilakoni. Bocah sing isih polos kuwi ora ngerti yang awake bakal kena mala.

“Jul, rene aku dipijeti!” kongkon Danar.

“Oh, iya mas !” jawabe Juliati kaget saka olehe ngalamun.

“Awakku pegel kabeh ik Jul, dikeroki sisan ya?”

“Iya mas, sik ya tak njupuk balsem!”

Ora nyana banget yen ana wong tuwa sing tega-tegane nedol anake dhewe. Kanyata awake dhewe kuwi ya wong wedok sing ora nggenah, nalika nomo-noman dadi biduan sing nyambi. Ora antra suwe Juliati mijeti Danar, saya suwe Si biduan manis kuwi ngrasake ora enak kaya-kaya aerp ana apa-apa sing ora apik karo awake.

Ujug-ujug wae Bos ukir sing doyan wedokan kuwi ngrangkul Julia nganti tiba ning ngarepe. Ora antara suwe Danar wis mulai grayangan.

“Aja mas, aja…!” penggate Julia.

“Ora apa-apa dhik, rene ora usah isin-isin mas dibaturi turu!” omonge Danar.

“Emoh mas, dosa!”

“Ora apa-apa dhik, ora ana sing ngerti!”

“Aku wedi karo gusti Allah mas, aku dosa !”

“Ora apa-apa dhik, wong ibunem wae ora apa-apa!”

Langsung wae Julia nangis ning ngarepe wong lanang kuwi. Dhekne ora nyangka nek ibune tega banget karo awake. Ibukke sing paling ditresnani jebule tega kanget kro anakke sing nurut banget karo wong tuwane. Julia ning kono isih nangis, saya suwe saya benter karo pating dleweran ilune. Si Danar malah dadi bingung dhewe. Akhire Julia diumbarke metu saka hotel mau.

Bareng tekan ngomah Julia malah diseneni ibune.
Semoga artikel Cerita Bahasa Jawa: KENANGA NGEMBANG MELATHI bisa menambah wawasan bagi sobat mbudayajawa yang mampir kesini, kalau sobat mbudaya jawa mempunyai cerita tentang tradisi, kesenian, budaya yang terdapat di daerah sobat mbudayajawa bisa langsung di kirimkan ke mengenalbudayajawa@gmail.com

Jangan lupa klik tombol di bawah ini untuk share ke teman-teman dan bersama kita lestarikan budaya kita sendiri agar tidak hilang oleh jaman.

Related Posts

Posting Komentar

Subscribe Our Newsletter